Dermatozy występujące na skórze powiek u dzieci w różnych okresach rozwojowych – leczenie. Część I
Dermatoses occurring on the skin of the eyelids of children at different times in
development – treatment. Part I
Mirosława Kuchciak-Brancewicz, Aleksandra Kańtoch, Wojciech Bienias,
Katarzyna Kaszuba-Bartkowiak, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Powieka to ruchomy, umięśniony fałd skórny okrywający i chroniący oko. Reguluje dopływ światła do oka i pełni funkcję estetyczną. Nieprawidłowości w zakresie jej działania są na ogół przedmiotem badań okulistów, zaś stanami chorobowymi dotyczącymi skóry powiek zajmują się dermatolodzy. Tylko sprawne funkcjonowanie powiek zapewnia komfort naszym oczom i prawidłowe działanie narządu wzroku, dlatego tak ważne jest to, by utrzymać powieki w odpowiedniej kondycji. W artykule przedstawiono dermatozy zlokalizowane na skórze powiek (te występujące często i te rzadsze) oraz ich leczenie u dzieci w różnych okresach rozwojowych.
Słowa kluczowe: dzieci, dermatozy skóry powiek, objawy kliniczne, leczenie, profilaktyka
Kwas azelainowy w dermatologii i kosmetologii
Azelaic acid (AzA) in dermatology and cosmetology
Danuta Nowicka, Jacek Szepietowski
Streszczenie
Kwas azelainowy (AzA) jest substancją szeroko stosowaną we współczesnej dermatologii i kosmetologii, zarówno w monoterapii, jak i w terapiach łączonych, do stosowania codziennego i w zabiegach. Tak różnorodne jego wskazania wynikają przede wszystkim z własności i działania związku. Najczęściej wykorzystuje się go w leczeniu trądziku zwykłego, trądziku różowatego oraz przebarwień o różnej etiologii. W terapii trądziku zwykłego jest stosowany zazwyczaj jako leczenie uzupełniające antybiotykoterapię zewnętrzną i ogólną. Wykazuje działanie keratolityczne i bakteriostatyczne wobec bakterii zarówno Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych, bez efektu wykształcania się oporności. U pacjentów z trądzikiem różowatym stosowany jest ze względu na działanie przeciwzapalne oraz ograniczające kolonizację skóry przez drobnoustroje. Dzięki hamującemu wpływowi kwasu azelainowego na proces melanogenezy, w wyniku jego działania na szlak oddechowy komórki, znajduje on również zastosowanie w leczeniu przebarwień, zwłaszcza posłonecznych. W praktyce dermatologicznej stosowany jest najczęściej w postaci żelu lub kremu o stężeniu 15-20%, w dermatologii estetycznej w stężeniach znacznie wyższych, np. w zabiegach eksfoliacji chemicznej, w pielęgnacji codziennej zaś polecane są produkty o stężeniu 5%. Preparaty z kwasem azelainowym są bezpieczne w stosowaniu, a także dobrze
tolerowane przez pacjentów.
Słowa kluczowe: kwas azelainowy, przebarwienia pozapalne, trądzik zwykły, trądzik różowaty, kosmetologia
Świąd okolic intymnych kobiet w chorobach dermatologicznych
Pruritus of vulvar region in dermatological disorders
Ewa Wojdała
Streszczenie
Świąd okolicy sromu to częsta przyczyna zgłaszania się do lekarza. Objaw ten może towarzyszyć chorobom tylko narządów moczowo-płciowych lub być składową innych chorób ogólnoustrojowych. Zdecydowanie najczęstszą przyczyną jest choroba zlokalizowana w obrębie sromu lub pochwy. Obszar ten jest niejednokrotnie zajęty w wielu dermatozach. Dla niektórych jest lokalizacją predylekcyjną, a świąd występuje jako kardynalny objaw wielu z tych schorzeń. W pracy zebrano najczęstsze przyczyny świądu sromu w chorobach dermatologicznych kobiet w wieku rozrodczym i okołomenopauzalnym, pominięto dziewczynki.
Słowa kluczowe: świąd sromu, diagnostyka świądu, czynniki drażniące, dermatozy sromu, stany przednowotworowe, uzupełniające leczenie świądu
Rola emolientów w terapii chorób zapalnych skóry
The role of emollients in therapy of inflammatory skin diseases
Czanita Cieścińska, Barbara Zegarska, Krystyna Romańska-Gocka, Rafał Czajkowski
Streszczenie
Emolienty (łac. emoliere – zmiękczać) to preparaty służące do aplikowania zewnętrznego, których zadaniem jest utrzymanie prawidłowego nawilżenia, natłuszczenia i elastyczności skóry. Głównym ich celem jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania uszkodzonej bariery naskórkowej, wyrażającej się zmniejszeniem TEWL (transepidermal water loss). Emolienty stanowią zasadniczy element terapii i profilaktyki wielu chorób skóry, w których dochodzi do uszkodzenia funkcji bariery ochronnej naskórka. W wyniku ich systematycznego stosowania następuje wzrost nawilżenia warstwy rogowej, uzyskiwany przez zatrzymanie wody w komórkach. Emolienty dają efekt okluzji oraz dostarczają składników lipidowych i nawilżających do warstwy rogowej. Ponadto redukują suchość skóry, poprawiając w widoczny sposób jej kondycję, minimalizują łuszczenie, szorstkość oraz uczucie napięcia, mają również właściwości przeciwzapalne, przeciwświądowe i przeciwbakteryjne.
Słowa kluczowe: emolienty, bariera naskórkowa, terapia, choroby zapalne skóry
Pacjenci z zakażeniami grzybiczymi w praktyce dermatologicznej – o czym należy pamiętać, jakich leków należy unikać, a po jakie sięgać? Punkt widzenia kardiologa
Patients with fungal infections in dermatological practice – what should we remember, what drugs should we avoid, and which should we choose? Cardiologist’s point of view
Anna E. Płatek, Filip M. Szymański
Komentarz: Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Pacjenci będący pod stałą opieką dermatologa często są dotknięci wieloma chorobami współistniejącymi, co zmusza ich do równoczesnego przyjmowania wielu leków. Stwarza to większe ryzyko występowania niekorzystnych interakcji. Jest to ważne zwłaszcza w przypadku substancji, których działania niepożądane mogą być groźne dla życia i zdrowia pacjentów. Takimi lekami są na przykład leki przeciwgrzybicze, stosowane w często występujących grzybicach powierzchownych. Pacjenci przyjmujący leki przeciwgrzybiczne stanowią w praktyce lekarza istotny, choć często marginalizowany problem. W tej grupie chorych szczególnie istotne jest uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych i wybranie sposobu leczenia najbardziej korzystnego dla pacjenta, zwłaszcza gdy w obrębie jednej grupy farmaceutycznej dysponuje się substancjami o podobnej skuteczności, ale o bardzo różnym profilu bezpieczeństwa.
Słowa kluczowe: grzybica, leki przeciwgrzybicze, itrakonazol, flukonazol, rosuwastatyna
