Pemfigoid pęcherzowy jest najczęstszą autoimmunologiczną chorobą pęcherzową, której wystąpienie wiąże się z obecnością przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom strefy błony podstawnej naskórka. Dermatoza ta dotyka głównie ludzi starszych (po 65. r. ż.). Podeszły wiek stanowi najważniejszy czynnik ryzyka rozwoju choroby. Wśród najczęstszych przyczyn choroby wymienia się leki (m. in. inhibitory ACE, antybiotyki, niesteroidowe leki przeciwzapalne), preparaty miejscowe i nowotwory. Zakażenia należą do częstych zdarzeń wikłających przebieg pemfigoidu pęcherzowego i wpływają na przebieg schorzenia.
Naukowcy z Singapuru podjęli sie oceny klinicznego spektrum powikłań infekcyjnych obserwowanych u pacjentów chorych na pemfigoid pęcherzowy oraz czynników ryzyka ich rozwoju. Przeprowadzono retrospektywne badanie kohortowe, w którym uwzględniono grupę 97 chorych. Wyniki opublikowano w najnowszym numerze czasopisma Journal of the American Academy of Dermatology (JAAD).
Powikłania infekcyjne obserwowano u 54 pacjentów (56%). Średni okres od rozpoznania klinicznego pemfigoidu do wystąpienia pierwszego epizodu infekcji wyniósł 3 miesiące. Bakteriemię obserwowano u 14 pacjentów (26%). W 28 z 30 zgonów (87%) stwierdzono związek z zakażeniami. Wśród najważniejszych czynników ryzyka wymieniono niski stopień sprawności w skali Karnofskiego, wysoki wynik skali Charleston comorbidity index score oraz demencję.
Według autorów badania wyodrębnienie powyższych czynników ryzyka może przyczynić się do lepszej oceny pacjentów z pemfigoidem, szczególnie ogólnej sprawności oraz pod kątem obecności demencji. Pozwoli to na wyodrębnienie chorych z grupy wysokiego ryzyka rozwoju powikłań infekcyjnych i na indywidualizację podejścia terapeutycznego w celu lepszego im zapobiegania.
Źródło:
http://www.jaad.org/article/S0190-9622%2815%2900094-8/abstract
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie