Leki biologiczne wykorzystuje się w terapii chorób zapalnych mediowanych immunologicznie (immune-mediated inflammatory diseases − IMIDs) już od ponad 10 lat. W porównaniu z klasycznymi lekami immunosupresyjnymi i immunomodulującymi, charakteryzuje je wyższa skuteczność i znacznie lepszy profil bezpieczeństwa. W ostatnich latach leki biologiczne zrewolucjonizowały terapię najcięższych postaci łuszczycy plackowatej.
Autorzy omawianego doniesienia zwracają uwagę, że informacje dotyczące profilu bezpieczeństwa leków biologicznych w terapii umiarkowanej i ciężkiej łuszczycy są ograniczone do danych pochodzących z badań klinicznych. Dlatego konieczne są porównawcze analizy, które opierają się na danych z praktyki klinicznej.
Przeprowadzono wieloośrodkowe, retrospektywne badanie, które objęło pacjentów leczonych między 2004 a 2015 r. w różnych kanadyjskich ośrodkach. Analizowano łącznie 544 różnych terapii biologicznych (infliksymab, adalimumab, etanercept i ustekinumab) prowadzonych u 388 pacjentów z łuszczycą. W 22 przypadkach (4,04%) działanie niepożądane (adverse event − AE) było przyczyną odstawienia terapii. Do najczęstszych AE należały odczyny w miejscu iniekcji (0,55%, 0,92%, 0%, i 0% odpowiednio dla etanerceptu, infliksymabu, adalimumabu i ustekinumabu), infekcje (0%, 0,18%, 0,55%, 0,18%) i nowotwory złośliwe (0,18%, 0,18%, 0%, 0,37%).
Autorzy badania wnioskują, że terapie biologiczne są bezpieczne. AE wymagające odstawienia leczenia wystąpiły w 4% stosowanych terapii. Na podstawie otrzymanych wyników nie wydaje się, aby częstość obserwowanych w praktyce klinicznej AE była wyższa niż raportowana w badaniach klinicznych.
Źródło:
http://www.jaad.org/article/S0190-9622(15)01591-1/abstract
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
