Patogeneza FPHL jest złożona, a najistotniejszą rolę wydają się pełnić uwarunkowania genetyczne. W terapii zmian zarejestrowany jest jedynie minoksidil do stosowania miejscowego. Spironolakton, bloker receptora androgenowego, bywa wykorzystywany jako terapia off-label. Burns i wsp. przeprowadzili retrospektywne badanie obserwacyjne, którego celem była ocena efektywności i profilu bezpieczeństwa spironolaktonu stosowanego w formie monoterapii oraz jako elementu leczenia złożonego u chorych z rozpoznaniem FPHL. Do badania włączono 79 pacjentek, które otrzymywały spironolakton w średniej dobowej dawce wynoszącej 100 mg przez minimum 6 miesięcy. Chorych stosujących dodatkowe metody leczenia podzielono na dwie grupy: otrzymujących przez ponad 6 miesięcy bez poprawy klinicznej miejscowy minoksidil lub zabiegi laserem o małej mocy oraz osoby, u których terapię dodatkową wdrożono w tym samym momencie co spironolakton. Do monitorowania efektów leczenia wykorzystano skalę Sinclair. Wykazano, że u wszystkich chorych objętych badaniem nie doszło do pogorszenia stanu miejscowego, a średnia poprawa zgodnie ze skalą Sinclair wynosiła 0,65 i wynik ten korelował z nasileniem zmian chorobowych, natomiast nie wykazywał związku z równoczesnym stosowaniem innych metod leczenia, antykoncepcji lub statusem menopauzalnym. Największa skuteczność terapeutyczna dotyczyła pacjentek przyjmujących spironolakton przez rok lub dłużej. U 1/3 chorych doszło do rozwoju działań niepożądanych, wśród nich 3,8% zaprzestało leczenia.
W podsumowaniu badacze zwrócili uwagę na znikomą liczbę opcji terapii FPHL oraz skuteczność terapeutyczną i wysoki profil bezpieczeństwa spironolaktonu stosowanego doustnie, co stanowi znacznie wygodniejszą formą leczenia w porównaniu do aplikacji miejscowej.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie:
Burns L.J., De Souza B., Flynn E., Hagigeorges D., Senna M.M.: Spironolactone for treatment of female pattern hair loss. J Am Acad Dermatol 2020; 83(1): 276-278.
Fot. Pixabay
