W ich etiopatogenezie kluczową rolę wydają się pełnić czynniki mechaniczne, związane z blokadą ujść mieszków włosowo-łojowych, oraz dysbioza bakteryjna. Dłuższy czas noszenia maseczki dodatnio koreluje z powstawaniem nowych zmian chorobowych. Z kryteria rozpoznania „maskne” uznano wystąpienie w ciągu 6 tygodni od momentu rozpoczęcia noszenia maseczki, nowych lub zaostrzenie obecnych wykwitów trądzikowych, ograniczonych do strefy „O”. Dodatkowym kryterium jest konieczność wykluczenia zapalenia okołoustnego, łojotokowego zapalenia skóry, zapalenia mieszków włosowych i trądziku różowatego.
W terapii zmian „maskne” szczególną rolę przypisuje się stosowaniu łagodnych preparatów antybakteryjnych o działaniu oczyszczającym i nawilżającym. Na zmiany pojedyncze nie należy aplikować nadtlenku benzoilu, kwasu salicylowego lub retinoidów, co w warunkach okluzji spowodowanej noszeniem maseczki, sprzyja rozwojowi zapalenia skóry z podrażnienia. Działanie fotoprotekcyjne kremów z filtrem SPF w dolnej części twarzy powinno być zastąpione przez noszenie specjalnych maseczek ochronnych wykonanych z tkanin światłoochronnych (UPF 50+, Ultraviolet Protection Factor).
Jakość tkaniny, z której wykonana jest maseczka ochronna, ma szczególne znaczenie. W przypadku naturalnych włókien, obserwuje się zwiększoną wilgotność pod maseczką, co nasila uczucie dyskomfortu. Materiały wzbogacone o jony srebra, tlenku cynku lub tlenku miedzi mogą działać bakteriobójczo, bez wpływu na rozwój lekooporności. Z kolei syntetyczne tkaniny biofunkcjonalne ograniczają migracje cząsteczek wody, z uwagi na łatwą możliwość odparowania i utrudnione wnikanie wody. Ponadto dodatkowe elementy metalowe maseczek, szczególnie z niklu, mogą prowadzić do rozwoju miejscowych reakcji alergicznych. Należy podkreślić, że materiał maseczki nie powinien ściśle przylegać do skóry twarzy.
W terapii zmian „maskne” szczególną rolę przypisuje się stosowaniu łagodnych preparatów antybakteryjnych o działaniu oczyszczającym i nawilżającym. Na zmiany pojedyncze nie należy aplikować nadtlenku benzoilu, kwasu salicylowego lub retinoidów, co w warunkach okluzji spowodowanej noszeniem maseczki, sprzyja rozwojowi zapalenia skóry z podrażnienia. Działanie fotoprotekcyjne kremów z filtrem SPF w dolnej części twarzy powinno być zastąpione przez noszenie specjalnych maseczek ochronnych wykonanych z tkanin światłoochronnych (UPF 50+, Ultraviolet Protection Factor).
Jakość tkaniny, z której wykonana jest maseczka ochronna, ma szczególne znaczenie. W przypadku naturalnych włókien, obserwuje się zwiększoną wilgotność pod maseczką, co nasila uczucie dyskomfortu. Materiały wzbogacone o jony srebra, tlenku cynku lub tlenku miedzi mogą działać bakteriobójczo, bez wpływu na rozwój lekooporności. Z kolei syntetyczne tkaniny biofunkcjonalne ograniczają migracje cząsteczek wody, z uwagi na łatwą możliwość odparowania i utrudnione wnikanie wody. Ponadto dodatkowe elementy metalowe maseczek, szczególnie z niklu, mogą prowadzić do rozwoju miejscowych reakcji alergicznych. Należy podkreślić, że materiał maseczki nie powinien ściśle przylegać do skóry twarzy.
Na podstawie:
Teo WL. Diagnostic and management considerations for "maskne" in the era of COVID-19. J Am Acad Dermatol. 2021;84(2):520-521.
