Dermatologia Praktyczna

 Tu i wsp. w wieloośrodkowym badaniu klinicznym z randomizacją porównywali skuteczność, ryzyko nawrotu oraz bezpieczeństwo terapii fotodynamicznej (PDT, photodynamic therapy) z zastosowaniem kwasu 5-aminolewulinowego oraz zabiegów laserem dwutlenkowowęglowym (CO2 laser therapy, CO₂-LT) u pacjentów z brodawkami wirusowymi okolicy genitalnej. Badanie przeprowadzono z udziałem 442 pacjentów pochodzących z 5 różnych ośrodków klinicznych, randomizowanych do grupy leczonej PDT (n=331) lub CO₂-LT (n=111). W grupie otrzymującej PDT stwierdzono obecność 505 zmian chorobowych, w tym 175 (35%) zlokalizowanych w obrębie ujścia cewki moczowej oraz 5 cm skóry otaczającej. W przypadku pacjentów poddawanych laseroterapii, obserwowano 195 brodawek, w tym 58 w lokalizacji jak powyżej.  Chorzy otrzymali 3 zabiegi, po których byli obserwowani przez 12 tygodni. Po dwóch pierwszych zabiegach, znacząco lepsza poprawa kliniczna dotyczyła pacjentów otrzymujących PDT. Jednakże po upływie tygodnia od ostatniego zabiegu w obu grupach pacjentów stwierdzono porównywalne efekty kliniczne- w przypadku PDT szacowany wskaźnik ustąpienia zmian chorobowych wynosił 98,42% oraz 100% u chorych po CO₂-LT. Wskaźnik nawrotu zmian chorobowych dla PDT był oszacowany na 10,77% oraz na 33,33% dla CO₂-LT.  W przypadku brodawek okolicy cewki moczowej, wynosił on 10,53% oraz 36,36% odpowiednio dla zabiegów PDT oraz laseroterapii. Nie odnotowano żadnych działań niepożądanych terapii. Lepszą tolerancją charakteryzowały się zabiegi PDT. Ponadto w ocenie chorych, skuteczność i bezpieczeństwo podejmowanych metod terapii były większe dla PDT.

W podsumowaniu badacze podkreślili, że PDT i CO₂-LT to metody terapeutyczne o podobnej skuteczności. Niższe wskaźniki nawrotów zmian chorobowych oraz wyższą satysfakcję pacjentów z leczenia odnotowano w grupie chorych leczonych PDT, co w korelacji z wysokim profilem bezpieczeństwa powinno skłonić do szerokiego stosowania PDT w terapii brodawek wirusowych.