Rangel i wsp. opisali wyniki badania retrospektywnego, którego celem była ocena przebiegu klinicznego infekcji COVID-19 u pacjentów przyjmujących przewlekle HCQ z powodu choroby podstawowej. W tym celu zidentyfikowano wszystkich pacjentów (n=50) z rozpoznaniem ciężkiego ostrego zespołu oddechowego, spowodowanego przez koronawirusa typu 2, którzy byli obserwowani na Uniwersytecie Nowojorskim od marca do kwietnia 2020 roku. Do badania włączono wyłącznie pacjentów stosujących HCQ przez co najmniej 6 tygodni przed rozpoznaniem COVID-19 oraz osoby (n=103) z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2, bez wywiadu stosowania HCQ, które stanowiły grupę kontrolną. Wszyscy pacjenci przyjmujący przewlekle HCQ kontynuowali przyjmowanie leku po rozpoznaniu zakażenia wirusowego, a 60 osób z grupy kontrolnej (58,3%) było leczonych HCQ z powodu COVID-19. Na podstawie przeprowadzonej analizy statystycznej nie stwierdzono różnic w zakresie parametrów klinicznych między grupami, takich jak konieczność przyjęcia na oddział intensywnej terapii, długość pobytu w szpitalu lub w oddziale intensywnej terapii, a także powikłania szpitalne.
W podsumowaniu badacze zgodzili się z poprzednimi doniesieniami potwierdzającymi brak efektu HCQ w zakresie profilaktyki i leczenia infekcji COVID-19, co szczególnie dotyczy pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, u których HCQ stanowi opcję leczenia, a sam przebieg infekcji wirusowych może być powikłany.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie:
Rangel LK, Shah P, Lo Sicco K, Caplan AS, Femia A. Chronic hydroxychloroquine therapy and COVID-19 outcomes: A retrospective case-control analysis. J Am Acad Dermatol. 2021 Jun;84(6):1769-1772.
