Uznaje się, że świąd obejmujący okolicę okołoodbytniczną oraz zewnętrznych narządów płciowych często występuje u mężczyzn. Problem ten ma charakter wieloczynnikowy i może wynikać z występowania radikulopatii lędźwiowo-krzyżowej, zaburzeń psychicznych, przepukliny pachwinowej, nadmiernej potliwości oraz nieprawidłowej diety. W przypadkach o nieustalonej etiologii, zaburzenie uznaje się za idiopatyczne.
Fernandez i wsp. postanowili ocenić współwystępowanie neuropatii i chorób psychiatrycznych u dorosłych pacjentów z rozpoznaniem idiopatycznego świądu okolicy anogenitalnej od co najmniej 6 tygodni w porównaniu z populacją kontrolną. Kryterium wykluczenia stanowiły pierwotne choroby skóry okolicy anogenitalnej, z wyjątkiem liszaja prostego przewlekłego. Do badania włączono 15 pacjentów oddziału dermatologicznego Veterans Affairs, u których dokonano analizy wywiadu klinicznego pod kątem obecności: choroby kręgosłupa lędźwiowego i choroby psychiatrycznej. Następnie dane te porównano z dobranymi pod względem wieku płci osobami z grupy kontrolnej. Wykazano, że wśród chorych pacjentów 12 miało w przeszłości zaburzenia dotyczące odcinka lędźwiowego kręgosłupa, natomiast w grupie kontrolnej zaburzenie to dotyczyło 3 osób. Na podstawie analizy statystycznej stwierdzono, że pacjenci z idiopatycznym świądem mieli 26 razy większe prawdopodobieństwo wystąpienia choroby kręgosłupa lędźwiowego niż osoby zdrowe. Ponadto u 2 chorych pacjentów w przeszłości rozpoznano neuropatię ruchową lub czuciową, przy czym w grupie kontrolnej zaburzenie to w ogóle nie występowało. Szczególnie warto podkreślić współwystępowanie choroby psychicznej u 11 pacjentów z idiopatycznym świądem oraz u 4 z grupy kontrolnej.
Badacze podkreślili ograniczenia badania – retrospektywny charakter oraz niewielką grupę pacjentów wyłącznie płci męskiej, którzy zostali włączeni do badania. Niewątpliwie na podstawie uzyskanych wyników można podkreślić występowanie związku idiopatycznego świądu okolicy anogenitalnej u mężczyzn z chorobą odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz zaburzeniami psychiatrycznymi. Wydaje się to szczególnie istotne w kontekście działań terapeutycznych u pacjentów, szczególnie o mechanizmach neuromodulacyjnych oraz konieczności prowadzenia dalszych badań nad ustaleniem dokładnych mechanizmów zaburzenia.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie: Fernandez K., Long K.A., Zhang A., Shumway N.K.: Clinical features of idiopathic anogenital pruritus in adult men: A case-control study. J Am Acad Dermatol 2021; 85(5): 1315-1317. doi: 10.1016/j.jaad.2020.10.025. Epub 2020 Oct 21. PMID: 33096133.
Fot. Pixabay