Dermatologia Praktyczna

Moussa i wsp. opisali wyniki badania, którego celem była ocena skuteczności baricytynibu, wykazującego powinowactwo do JAK1 i JAK2, w terapii LPP. Badacze dokonali retrospektywnego przeglądu dokumentacji wszystkich pacjentów z LPP leczonych baricytinibem przez ≥3 miesiące w okresie od stycznia 2019 r. do grudnia 2021 r. Aktywność choroby była oceniana za pomocą wskaźnika LPPAI (Lichen Planopilaris Activity Index), w skali od 0 (brak aktywności choroby) do 10 (maksymalna aktywność choroby). Zakwalifikowano 12 pacjentów z nawracającym LPP, spośród których u 7 rozpoznano odmianę klasyczną, u 5 FFA. Mediana wieku chorych w chwili rozpoznania wynosiła 43 lata, mediana czasu trwania choroby 7 lat, natomiast w przypadku wyjściowego wyniku LPPAI mediana wynosiła 5,8. Baricytinib wdrożono od mediany dawki 3,4 mg, następnie dawkę dostosowywano w zależności od odpowiedzi i tolerancji pacjentów. U 5/7 pacjentów z klasyczną postacią LPP początkowa mediana wyniku LPPAI uległa zmniejszeniu o 2,8. Jednakże odpowiedź terapeutyczna po medianie czasu trwania 6 miesięcy utrzymała się tylko u 3 pacjentów. U 3/5 pacjentów z FFA odnotowano zmniejszenie mediany wyniku LPPAI o wartość 5,6, a odpowiedź utrzymała się u 2 pacjentów po medianie czasu trwania 6 miesięcy. U dwóch pacjentów z klasycznym LPP i dwóch z FFA nie udało się uzyskać poprawy pomimo eskalacji dawki baricytinibu. Ponadto, u dwóch spośród nich, wystąpiła progresja choroby. Działania niepożądane związane z baricitinibem były łagodne i nie wymagały przerwania leczenia.