Najważniejsze wskazania do wykonania USG skóry

Ultrasonografia jest metodą diagnostyczną powszechnie wykorzystywaną w wielu dziedzinach medycyny, również w dermatologii. Ocena grubości nowotworów skóry (szczególnie czerniaków oraz raków podstawnokomórkowych) stanowi obecnie podstawowe zastosowanie ultrasonografii wysokiej częstotliwości w dermatologii i jest wykorzystywana zwłaszcza w przedoperacyjnej ocenie głębokości nacieku.

Łysienie plackowate u dzieci

Łysienie plackowate jest przewlekłą chorobą zapalną, która dotyczy mieszków włosowych. Wyróżnia się kilka odmian klinicznych o różnym rokowaniu. Choroba występuje przeważnie u dzieci i młodzieży. Nieznane są dokładne mechanizmy wypadania włosów. Rozpoznanie łysienia plackowatego w większości przypadków nie nastręcza problemów, choć występują stany chorobowe mogące powodować trudności diagnostyczne i wtedy może być konieczne wykonanie badań dodatkowych.

Recepta w praktyce

Określenie sposobu kuracji, w tym dawkowania potrzebnych leków, należy do uprawnień lekarza. W przypadku konieczności stosowania leków to lekarz, z uwzględnieniem potrzebnej wiedzy i okoliczności konkretnego przypadku, powinien dobrać odpowiedni lek i określić sposób jego dawkowania oraz ilość potrzebną do przeprowadzenia skutecznej kuracji. Ponosi on w tym zakresie odpowiedzialność uwzględniającą wymogi skuteczności i bezpieczeństwa zastosowanego sposobu leczenia.

Homozygotyczność HLA-Cw6 w łuszczycy

Od wielu lat wiadomo, że posiadanie allelu HLA-Cw6 predysponuje do łuszczycy typu  1, o wczesnym początku, która dotyka ludzi w młodym wieku i wykazuje tendencję do cięższego przebiegu klinicznego. Odwrotnie, typ 2 łuszczycy, niezwiązany z tym antygenem rozpoczyna się zwykle po 40. roku życia i ma nieco łagodniejszy obraz. Naukowcy z Islandii w kooperacji z Amerykanami opublikowali ostatnio bardzo ciekawe doniesienie o wpływie homozygotyczności HLA-Cw6 na pewne aspekty kliniczne łuszczycy.

Cechy kliniczne i immunologiczne półpaśca nawrotowego

Półpasiec jest częstą manifestacją kliniczną reaktywacji latentnego zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-Zoster Virus – VZV), które nabywa się w dzieciństwie po przebyciu ospy wietrznej. Do choroby predysponują m. in. zaawansowany wiek, schorzenia współistniejące, immunosupresja, stres i przemęczenie. Uważa się, że nawroty półpaśca występują bardzo rzadko, ale w literaturze brakuje doniesień na ten temat.

Czy terapia miejscowa jest skuteczna w piodermii zgorzelinowej?

Piodermia zgorzelinowa (pyoderma gangrenosum - PG) jest rzadką, ciężką chorobą zaliczaną do grupy dermatoz neutrofilowych. Głównym objawem są szybko postępujące i bardzo bolesne owrzodzenia skóry, najczęściej zlokalizowane na kończynach dolnych. U około połowy przypadków dermatozie towarzyszą inne schorzenia - najczęściej wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nierzadko również reumatoidalne zapalenie stawów, nowotwory hematologiczne i inne. W terapii pierwszego wyboru stosuje się podawane ogólnie glikokortykosteroidy, cyklosporynę A i inne leki immunosupresyjne. Leczenie miejscowe uważa się za terapię wspomagającą.

Sprawozdanie z VI Konferencji Stowarzyszenia Dermatologów Wojskowych

W dniach 15-18 września 2016 r. w Ośrodku Rewita WDW w Juracie odbyła się VI Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Stowarzyszenia Dermatologów Wojskowych pod hasłem DERMATOLOGIA PRZYSZŁOŚCI. Opiekę naukową nad konferencją objął prof. Andrzej Kaszuba. Komitet Naukowy spotkania złożony był ze znakomitych polskich specjalistów z zakresu dermatologii, wenerologii, alergologii i pediatrii.

Analiza porównawcza skuteczności i kosztów terapii metotreksatem oraz apremilastem w łuszczycy placowatej

Apremilast jest lekiem przeciwłuszczycowym nowej generacji, którego mechanizm działania obejmuje hamowanie aktywności enzymu fosfodiesterazy 4. Metotreksat jest jednym z najskutecznieszych, tradycyjnych leków w terapii łuszczycy, stosowanym w tym wskazaniu od wielu lat jako standardowe leczenie systemowe pierwszego rzutu. Dotychczas brakowało badań klinicznych, które porównywałyby skuteczność metotreksatu i apremilastu w terapii tej dermatozy.

Hidradenitis suppurativa – związek ze statusem socjoekonomicznym

Hidradenitis suppurativa, czyli trądzik odwrócony jest stosunkowo często występującą, ropną chorobą skóry, która zajmuje okolice zawierające gruczoły potowe apokrynowe. Etiologia schorzenia jest nie do końca poznana. Większość przypadków choroby ma łagodny przebieg, jednak nierzadko ciężkie postacie stają się przyczyną znacznego obniżenia jakości życia pacjenta, a nawet jego niepełnosprawności. Na łamach Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) opublikowano artykuł, w którym badano wpływ statusu socjoekonomicznego pacjentów na ryzyko zachorowania i obraz kliniczny trądziku odwróconego.

Ryzyko przetrwania objawów atopowego zapalenia skóry w wieku dorosłym

Atopowe zapalenie skóry jest chorobą typową dla wieku dziecięcego. Początek objawów występuje najczęściej w okresie niemowlęcym oraz wczesnodziecięcym, a u zdecydowanej większości pacjentów choroba ustępuje w okresie dorastania. Badania dotyczące odsetka chorych, u których objawy AZS utrzymują się w wieku dorosłym, prezentowały zróżnicowane wyniki. Na łamach najnowszego numeru Journal of American Academy of Dermatology opublikowano wyniki meta-analizy, w której podjęto próbę wyjaśnienia tego zagadnienia.

Związek pomiędzy atopowym zapaleniem skóry i ADHD

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną dermatozą, która najczęściej dotyczy populacji dziecięcej. Choroba stanowi poważny problem zdrowotny w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych. W piśmiennictwie publikowano już doniesienia o potencjalnym związku pomiędzy AZS i ADHD, jednak zagadnienie było dotychczas niedostatecznie zbadane. Naukowcy z USA przeprowadzili szeroko zakrojone badanie populacyjne, którego wyniki opublikowano ostatnio na łamach British Journal of Dermatology.

Trichoskopia i inne metody badania włosów

Diagnostyka chorób włosów wymaga precyzyjnej analizy wywiadu, badania przedmiotowego oraz wykorzystania wyników dostępnych badań diagnostycznych. W tym rozdziale opisano najczęściej stosowane metody i techniki diagnostyczne stosowane w badaniach włosów i skóry owłosionej głowy. W szczególności uwzględniono trichoskopię, jako nieinwazyjną metodę diagnostyczną o największej użyteczności w praktyce klinicznej.