W leczeniu LS od lat znana jest skuteczność miejscowych preparatów glikokortykosteroidowych (GKS), które są lekami pierwszego rzutu w tej jednostce chorobowej. Od kilku lat donoszono również o skuteczności miejscowych inhibitorów kalcyneuryny w terapii zmian LS.
W pracy opublikowanej w najnowszym numerze czasopisma Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) porównano skuteczność silnego GKS miejscowego - propionianu klobetazolu i inhibitora kalcyneuryny - takrolimusu w leczeniu LS okolicy sromu.
W pracy opublikowanej w najnowszym numerze czasopisma Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) porównano skuteczność silnego GKS miejscowego - propionianu klobetazolu i inhibitora kalcyneuryny - takrolimusu w leczeniu LS okolicy sromu.
Przeprowadzono podwójnie zaślepione, randomizowane badanie trwające 3 miesiące. Do badania włączono 58 kobiet z niedawno zdiagnozowanym lub dotychczas nieleczonym LS sromu. Analizie statystycznej poddano 55 pacjentek, wśród których 28 było leczonych takrolimusem a 27 propionianem klobetazolu. W obu grupach stwierdzono istotną redukcją zmian skórnych i objawów subiektywnych LS. Pod koniec badania u 19 uczestniczek leczonych takrolimusem nadal występowały objawy LS, podczas gdy w grupie leczonej propionianem klobetazolu symptomy LS utrzymywały się jedynie u 9 chorych.
Z przedstawionego badania wynika, że obydwa leki wykazują korzystne działanie w leczeniu LS okolicy sromu. Propionian klobetazolu jest jednak znacznie bardziej skuteczny.
Źródło:
www.jaad.org
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
