Analizy przeprowadzono w dwóch grupach bezdomnych: zamieszkujących miejsca publiczne i zamieszkujących schroniska na terenie regionu administracyjnego Ile-de-France. Do badania włączono odpowiednio 341 i 667 osób, które wypełniły ankietę dotyczącą danych socjodemograficznych, stylu życia i praktyk higienicznych oraz zostały przebadane przez pielęgniarkę.
Wśród osób zamieszkujących miejsca publiczne częstość występowania świerzbu wynosiła 6,5%, a wszawicy odzieżowej 5,4%. Wśród bezdomnych ze schronisk świerzb stwierdzono u 0,4% osób, a wszawicę u 0,15%. Do czynników ryzyka świerzbu w pierwszej grupie bezdomnych należały: płeć żeńska i brak śpiwora. Osoby, które przebyły wcześniej wszawicę łonową, żebracy oraz osoby niekorzystające z pryszniców częściej chorowały na wszawicę odzieżową.
Wyniki badania wskazują na występowanie wśród osób bezdomnych dwóch odrębnych populacji z różną częstością pojawiania się ektoparazytoz, które różnią się charakterystyką socjodemograficzną, stylem życia i nawykami. Uzyskane dane powinny pomóc w podjęciu określonych działań prewencyjnych ukierunkowanych na grupę bezdomnych zamieszkujących miejsca publiczne.
Źródło:
http://onlinelibrary.wiley.com/journal/10.1111/(ISSN)1365-2133
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
