Zastosowanie talidomidu w terapii przewlekłego świądu

Zastosowanie talidomidu w terapii przewlekłego świądu

Talidomid, lek wycofany z użytku w latach 60. XX wieku z powodu silnego działania teratogennego, w ostatnich latach wykorzystywany jest w terapii złośliwego nowotworu układu krwiotwórczego - szpiczaka plazmocytowego. Okazuje się, że lek ten może mieć również zastosowanie w leczeniu przewlekłego świądu opornego na inne metody terapii.

Świąd jest częstym problemem, który towarzyszy licznym chorobom dermatologicznym i schorzeniom systemowym, może również występować bez możliwej do ustalenia przyczyny. W leczeniu stosuje się m.in. miejscowe preparaty glikokortykosteroidowe i leki przeciwhistaminowe. W wielu przypadkach terapie te są niewystarczające.

W aktualnym numerze amerykańskiego czasopisma Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) opublikowano ciekawy artykuł przeglądowy dotyczący oceny skuteczności talidomidu w terapii przewlekłego świądu na podstawie dostępnych danych z literatury. Działanie przeciwświądowe leku wynika z jego właściwości neuromodulujących i immunomodulujących. W piśmiennictwie istnieją dość liczne doniesienia o charakterze opisów przypadków, case series oraz wyniki kontrolowanych badań klinicznych, które potwierdzają skuteczność talidomidu w terapii przewlekłego świądu. Podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badania dotyczą świądu u chorych z mocznicą, pierwotną marskością żółciową wątroby oraz świerzbiączką guzkową.

Badacze podkreślają, że z powodu zróżnicowanej metodologii dostępnych badań analiza zastosowań talidomidu w przewlekłym świądzie jest trudna i konieczne są dalsze badania. Proponuje się talidomid jako alternatywną metodę terapii przewlekłego, opornego na konserwatywne metody leczenia świądu.
 
Źródło: jaad.org

Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie