Wiadomo, że ziarniniak obrączkowaty wykazuje tendencję do samoistnego ustępowania, ale również do nawrotów. Zdecydowana większość przypadków stanowią zmiany ograniczone, które najczęściej zajmują skórę grzbietów rąk i stóp. W takich przypadkach z reguły wystarczające są miejscowe silne preparaty glikokortykosteroidowe i zabiegi krioterapii. W postaciach uogólnionych dodatkowo stosuje się fototerapię lub leki doustne, ale dowody skuteczności tych ostatnich opierają się na doniesieniach kazuistycznych.
W celu oceny skuteczności preparatów antymalarycznych przeprowadzono retrospektywną analizę przypadków uogólnionego ziarniniaka obrączkowatego leczonych w Klinice Dermatologii Uniwersytetu Pensylwania w Filadelfii. Spośród 18 chorych leczonych hydroksychlorochiną i 6 otrzymujących chlorochinę u odpowiednio 10 (55,6%) i 6 (100%) obserwowano poprawę kliniczną.
Z pewnością do ograniczeń cytowanego badania należą mała grupa pacjentów, jego retrospektywny charakter oraz brak standaryzacji metod oceny ciężkości choroby przed leczeniem i definicji poprawy klinicznej. Jest to jednak największe opublikowane dotąd badanie kohortowe, które dowodzi skuteczności leków antymalarycznych w uogólnionych postaciach ziarniniaka obrączkowatego.
Autorzy badania wnioskują, że leki antymalaryczne powinny być stosowane jako terapia pierwszego rzutu w tej grupie pacjentów.
Źródło: Journal of American Academy of Dermatology, April 2017; 76 (4): 765–767.
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
