Badacze amerykańscy z dermatologicznego ośrodka Stanford w Kalifornii zaprezentowali w swojej pracy wyniki zastosowania pembrolizumabu u pacjentów z rozpoznanym zaawansowanym rakiem podstawnokomórkowym (basal cell carcinoma – BCC), którzy spełnili odpowiednie kryteria włączenia do badania. Szasnastu uczestników podzielono na dwie grupy – jedna, licząca 9 osób, otrzymywała pembrolizumab w formie monoterapii (200 mg leku dożylnie co 3 tygodnie), w drugiej, siedmioosobowej, do pembrolizumabu dołączono wismodenib (150 mg doustnie 1 x dziennie). Pełny cykl leczenia trwał 18 tygodni, po upływie których oceniono skuteczność zastosowanych leków zgodnie z kryteriami odpowiedzi na leczenie guzów litych w wersji 1.1.
Wykazano, że całkowity odsetek odpowiedzi (overall response rate – ORR), wyrażony procentowym udziałem pacjentów, którzy odpowiedzieli na leczenie wyniósł – w przypadku monoterapii – 44%, natomiast dla metody łączonej – 29%. Co więcej, średni czas trwania remisji w pierwszej grupie trwał ok. 68 tygodni, natomiast w drugiej 53 tygodnie. W trakcie terapii nie odnotowano żadnych poważnych, zagrażających życiu działań niepożądanych. Spośród ciężkich powikłań jedynie jedno zostało przypisane pembrolizumabowi i była to hiponatremia.
We wnioskach autorzy podkreślili, że grupa objętych badaniem pacjentów była niewielka, ponieważ BCC w zaawansowanym stadium występuje rzadko. Ponadto nie dokonali oni bezpośredniego porównania obu leków wykorzystanych w trakcie terapii. Wskazali jednak, że pembrolizumab wydaje się skuteczną i bezpieczną formą leczenia ognisk raka podstawnokomórkowego w stopniu zaawansowanym, szczególnie u chorych, którzy nie odpowiedzieli na zastosowane wcześniej leczenie w postaci inhibitorów szlaku hedgehog, jak wismodenib.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
