Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych

Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych
U biorców przeszczepów narządowych istnieje ryzyko rozwoju zaburzeń limfoproliferacyjnych (post-transplant lymphoproliferative disorders - PTLD). Nie są jednak znane dokładne dane epidemiologiczne oraz szczegółowa charakterystyka tych zaburzeń dotyczących skóry. Wiadomo, że występują one rzadko, ponieważ obecnie istnieją doniesienia o zaledwie 56 przypadkach.
Grupa koreańskich badaczy z University of Ulsan College of Medicine postanowiła opisać cechy kliniczne, rokownicze oraz różnicujące postać skórną i pozaskórną PTLD. W tym celu przeszukano bazę danych Asan Medical Center. Udało się zidentyfikować 115 przypadków zaburzeń limfoproliferacyjnych pozaskórnych oraz 11 obejmujących skórę, które stanowiły 9,57% wszystkich PTLD.
 
Na podstawie zebranych danych stwierdzono, że zaburzenia limfoproliferacyjne skórne i pozaskórne nie wykazują predylekcji co do wieku i płci chorych, a także nie różnią się pod względem częstości występowania zaawansowanego stopnia w klasyfikacji według Ann Arbor lub podwyższonego poziomu dehydrogenazy mleczanowej. Średni odstęp czasu pomiędzy przeszczepem narządu oraz rozwojem PTLD był znacznie dłuższy w przypadku manifestacji skórnych (średnio 66,8 miesiąca) niż pozaskórnych (średnio 56,3 miesiąca). Ponadto spośród 11 pacjentów z manifestacjami dermatologicznymi u 6 (55%) stwierdzono dodatni wynik badania w kierunku zakażenia wirusem Epsteina-Barr (EBV), natomiast u pozostałych taki rezultat obejmował 73 (70%) chorych. Wskaźniki 5-letniego przeżycia wynosiły odpowiednio 64% i 58% (P = 0,586) dla zaburzeń obejmujących skórę i jej niedotyczących. Znacznie częściej zmiany skórne w przebiegu PTLD miały charakter rozrostów z limfocytów T-komórkowych (73%) w porównaniu ze zmianami pozaskórnymi (16%).
 
W podsumowaniu autorzy publikacji zwrócili uwagę na liczne różnice pomiędzy postaciami skórnymi i pozaskórnymi zaburzeń limfoproliferacyjnych, które mogą wystąpić u pacjentów po przeszczepach narządów. Podkreślili wartość swojego badania, które nieco przybliżyło zagadnienie PTLD, szczególnie obejmujących skórę. Zachęcili do podejmowania tego tematu przez innych badaczy w celu sprecyzowania odmienności w patogenezie obu postaci choroby.    
 
 
 
 
Na podstawie: 
Paik Seung Hwan i wsp.: Cutaneous post-transplantation lymphoma: Clinical features and survival outcomes. J Am Acad Dermatol 2019; 81 (2):  600-602.

Źródło ikony wpisu: Maj J.: Chłoniaki pierwotne skórne, [w:] Dermatologia geriatryczna, pod red. A. Kaszuby, J. Szepietowskiego, Z. Adamskiego, t.II, Wyd. Czelej, Lublin 2016, s. 354.
 
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak