Przegląd systematyczny terapii brodawek wirusowych okolicy anogenitalnej

Przegląd systematyczny terapii brodawek wirusowych okolicy anogenitalnej

Brodawki wirusowe należą do chorób przenoszonych drogą płciową, wywoływanych przez wirusy z grupy HPV. Chociaż istnieje wiele metod ich leczenia, jak dotąd nie ustalono zalecanej kolejności ich stosowania. Francuscy dermatolodzy postanowili przeprowadzić przegląd systematyczny randomizowanych, kontrolowanych badań, których wyniki opublikowano do 1 sierpnia 2018 r. i dotyczyły one leczenia brodawek wirusowych okolicy anogenitalnej łącznie 9931 pacjentów.

Okazało się, że ogólny wskaźnik wyleczeń był wyższy (92%) w przypadku terapii przeprowadzanych przez służbę medyczną w porównaniu z kontrolowanymi samodzielnie przez pacjentów (56%), natomiast wskaźniki nawrotów choroby układały się odmiennie - były wyższe w przypadku pierwszym (29%) niż drugim (6%). Leczenie chirurgiczne u 48% pacjentów wiązało się z odczuciem dolegliwości bólowych. Po zabiegach laserami CO2 odnotowano 31% wskaźnik nawrotów zmian chorobowych. Z kolei leczenie zabiegami elektrochirurgii wiązało się niskimi odsetkami zmian wyleczonych, niewielkim ryzykiem działań niepożądanych oraz wysokim pod względem nawrotów zmian. Kwas trójchlorooctowy w badaniu porównującym z krioterapią wykazywał dobrą efektywność terapeutyczną, mniejsze ryzyko nawrotów i powikłań po leczeniu. Z kolei podofilotoksyna jako 0,5% roztwór lub krem powodowała więcej układowych działań niepożądanych, jednak była podobnie skuteczna jak krioterapia lub imikwimod. Wykazano, że jeśli pacjent stosuje leki samodzielnie i wiąże się to z komplikacjami, takimi jak uczucie pieczenia lub ból, może odstąpić od kontynuowania terapii, co raczej jest niespotykane w przypadku zabiegów przeprowadzanych przez służbę medyczną, na przykład laseroterapię.

Co ciekawe, autorzy publikacji zwrócili uwagę, że w najnowszych, europejskich rekomendacjach leczenia brodawek wirusowych okolicy anogenitalnej z 2018 r., opublikowanych przez Gilson i wsp. nie wspomniano o wodorotlenku potasu - substancji o dobrej efektywności terapeutycznej. Równocześnie zasugerowali, że lek ten powinien zostać ujęty jako jedna z metod terapii pierwszego wyboru.

W podsumowaniu badacze podkreślili, że dobór leczenia powinien opierać się o czas utrzymywania się zmian chorobowych oraz ryzyko ich nawrotu. W przypadku metod zabiegowych należy wziąć pod uwagę konieczność znieczulenia miejscowego oraz powikłań. Nie mniej jednak, każda z podjętych form terapii może wiązać się z wystąpieniem komplikacji, o czym lekarz prowadzący zawsze powinien poinformować pacjenta.
 
 
Na podstawie:
Bertolotti A. i wsp.: Local management of anogenital warts in immunocompetent adults: Systematic review and pooled analysis of randomized-controlled trial data. JAAD 2019; 81 (5): 1203-1204.

Paulina Szczepanik-Kułak
 
Źródło ikony wpisu: https://pixabay.com