Dermatologia Praktyczna

W przypadku konieczności rozpoczęcia terapii systemowej, leczeniem w wyboru pozostają doustne glikokortykosteroidy, których stosowanie związane jest z ryzykiem rozwoju powikłań endokrynologicznych, w tym hiperglikemii i cukrzycy. Grupa badaczy z Singapuru przeprowadziła retrospektywne badanie z udziałem 166 chorych z rozpoznaniem BP, którzy w latach 2005-2016 byli hospitalizowani na terenie ośrodków trzeciego stopnia referencyjności w Singapurze. Wykazano, że hiperglikemia dotyczyła 39% pacjentów, spośród których u 11% rozpoznano świeżą cukrzycę oraz u 4% przełom hiperglikemiczny. 24% chorych z powodu podwyższonego poziomu glikemii wymagało przyjęcia do szpitala. Początek hiperglikemii przypadał średnio po upływie 1,2 miesiąca od momentu rozpoznania BP. Za istotne statystycznie czynniki ryzyka rozwoju hiperglikemii uznano: otyłość, nadciśnienie tętnicze, przewlekłą niewydolność nerek oraz hiperlipidemię. Ponadto u chorych, u których rozpoznano hiperglikemię, stwierdzono znacząco zwiększoną śmiertelność w czasie 1 roku (29%). W przypadku świeżej cukrzycy, diagnozowano ją wyłącznie u pacjentów otrzymujących glikokortykosteroidy systemowe. Oceniono, że dawka dobowa prednizolonu powyżej 40 mg stosowana przez co najmniej dwa dni może skutkować rozwojem hiperglikemii. Z uwagi na niewielką grupę badanych, autorom nie udało się określić, czy miejscowe glikokortykosteroidy zapobiegają rozwojowi hiperglikemii. Niewątpliwie lekarze dermatolodzy powinni zachować ostrożność w przypadku pacjentów stosujących leki z tej grupy o wysokiej sile działania na duże powierzchnie ciała.  

W podsumowaniu autorzy zwrócili uwagę na istotne ryzyko rozwoju zaburzeń glikemii u pacjentów z BP. Podkreślili obecność licznych czynników predysponujących. Wskazali na konieczność odpowiedniego monitorowania glikemii oraz włączania właściwego leczenia.