Montaudié i wsp. przeprowadzili prospektywne, wieloośrodkowe badanie z udziałem 12 pacjentów z LM w obrębie skóry głowy, którzy przez trzy kolejne dni aplikowali na okolicę zmienioną chorobowo preparat mebutynianu ingenolu o stężeniu 150 μg/g. Średnia wieku chorych wyniosła 73, wielkość LM od 1 do 5 cm (2,52 ± 1,2 cm), natomiast pole poddawane leczeniu mierzyło od 4 do 25 cm2 (9,6 ± 6,9 cm2). Wyniki badania wykazały, że całkowitą remisję LM uzyskało dwoje chorych, jednakże po upływie 8 miesięcy u jednego z nich doszło do nawrotu zmiany. Co ciekawe, obserwacje histopatologiczne nie wskazały zależności pomiędzy MI-zależnym stanem zapalnym a kliniczną lub histologiczną poprawą. Ponadto u 66% pacjentów stwierdzono wystąpienie miejscowych działań niepożądanych znacznego stopnia.
W podsumowaniu autorzy badania zauważyli, że mebutynian ingenolu stosowany przez 3 kolejne dni w stężeniu 150 μg/g u pacjentów z plamą soczewicowatą złośliwą nie prowadzi do uzyskania remisji. Wydaje się, że wyższe stężenia preparatu nie pozwolą na wyleczenie z uwagi na nasilone działania niepożądane. Do ograniczeń badania należały: brak próby kontrolnej i porównawczej oraz zróżnicowany obraz kliniczny LM.
Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie:
Montaudié H. i wsp.: Ingenol mebutate to treat lentigo maligna of the head (face and scalp): A prospective, multicenter, single-arm phase 2 trial indicates no benefit. Journal of the American Academy of Dermatology 2020: 82(3): 731-733.
Zdjęcie ze zbiorów prof. Andrzeja Kaszuby.
