Petty i wsp. dokonali retrospektywnej analizy pacjentów ze skórną postacią tocznia rumieniowatego (n=31), hospitalizowanych na terenie Duke University Medical Center w latach 2007-2017. Poszukiwania zawężono do chorych płci męskiej, u których chorobę wyindukowała podaż leków (n=9) i tę grupę porównano do pozostałych pacjentów (n=22). Analiza statystyczna wykazała, że pomiędzy dwoma omawianymi grupami nie występowały różnice w zakresie obszaru zajęcia skóry, objawów ogólnych lub typu przeciwciał. Natomiast obserwowano je w aspekcie wieku pacjentów (zmiany polekowe w starszym wieku). Początek choroby dotyczył osób średnio w 43 r.ż., głównie po podaży leków przeciwnadciśnieniowych oraz inhibitorach pompy protonowej po upływie 6,5 tygodnia od momentu rozpoczęcia leczenia. Badaniem histopatologicznym u chorych z toczniem polekowym stwierdzano znacznie częściej obecność zmian o charakterze interface dermatitis.
Do ograniczeń badania należała niewielka grupa badawcza oraz niejasne kryteria diagnostyczne tocznia skórnego rumieniowatego o etiologii polekowej.
Na podstawie: Petty A.J., Cardones A.R., Marano A.L.: Analysis of clinical characteristics of drug-induced cutaneous lupus erythematosus in men. J Am Acad Dermatol. 2020; 83(5): 1455-1457.
Obraz Michal Jarmoluk z Pixabay
