Badacze przeprowadzili retrospektywne badanie w celu oceny występowania tej odmiany łysienia wśród pacjentów płci męskiej, którzy w latach 2017-2020 zgłosili się do kliniki dermatologii w East Melbourne. Do badania włączono 2140 mężczyzn z potwierdzonym dermoskopowo łysieniem androgenowym, leczonych przez co najmniej 6 miesięcy doustnie minoksidilem w małej dawce i/lub inhibitorem 5α-reduktazy (finasteryd lub dutasteryd).
Po uwzględnieniu wzoru łysienia typu kobiecego, zakwalifikowano 84 chorych. Nasilenie utraty włosów przed i po leczeniu było oceniane w 5-punktowej skali Sinclaira przez 2 niezależnych, zaślepionych dermatologów na podstawie standaryzowanych zdjęć klinicznych. Ponadto wykonano badania biochemiczne z surowicy krwi.
Średnie dawki dobowe minoksidilu, finasterydu i dutasterydu wynosiły odpowiednio 2,35 mg, 0,72 mg i 0,50 mg. U 21 chorych, którzy stosowali terapię łączoną, doszło do istotnej statystycznie redukcji stopnia Sinclaira (średnio o 0,92 po około 16,9 miesiącach). Czterech pacjentów, otrzymujących wyłącznie minoksidil, również uzyskało poprawę kliniczną, związaną z redukcją stopnia nasilenia objawów Sinclaira o średnio 0,50 po średnim czasie trwania 19 miesięcy. Ponadto wykazano, że u znacznej części pacjentów występowały hipotestosteronemia i hipowitaminoza D. Co więcej, stwierdzono, że połączenie niskich dawek minoksidilu i inhibitora 5α-reduktazy przez 6 miesięcy lub dłużej spowodowało poprawę gęstości włosów u większości pacjentów i było skuteczniejsze niż monoterapia minoksidilem.
Do odnotowanych działań niepożądanych terapii skojarzonej należały: zmniejszenie libido, zaburzenia seksualne, hipertrychoza, hipotensja ortostatyczna, kołatania serca, senność. Wszystkie zaburzenia miały charakter łagodny i nie wiązały się z przedwczesnym zakończeniem leczenia.
Średnie dawki dobowe minoksidilu, finasterydu i dutasterydu wynosiły odpowiednio 2,35 mg, 0,72 mg i 0,50 mg. U 21 chorych, którzy stosowali terapię łączoną, doszło do istotnej statystycznie redukcji stopnia Sinclaira (średnio o 0,92 po około 16,9 miesiącach). Czterech pacjentów, otrzymujących wyłącznie minoksidil, również uzyskało poprawę kliniczną, związaną z redukcją stopnia nasilenia objawów Sinclaira o średnio 0,50 po średnim czasie trwania 19 miesięcy. Ponadto wykazano, że u znacznej części pacjentów występowały hipotestosteronemia i hipowitaminoza D. Co więcej, stwierdzono, że połączenie niskich dawek minoksidilu i inhibitora 5α-reduktazy przez 6 miesięcy lub dłużej spowodowało poprawę gęstości włosów u większości pacjentów i było skuteczniejsze niż monoterapia minoksidilem.
Do odnotowanych działań niepożądanych terapii skojarzonej należały: zmniejszenie libido, zaburzenia seksualne, hipertrychoza, hipotensja ortostatyczna, kołatania serca, senność. Wszystkie zaburzenia miały charakter łagodny i nie wiązały się z przedwczesnym zakończeniem leczenia.
W podsumowaniu autorzy podkreślili, że konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia roli testosteronu i witaminy D w patogenezie FPHL u mężczyzn. Co więcej, uzyskane wyniki wskazują na korzyści terapeutyczne ze stosowania terapii skojarzonej niskimi dawkami minoksidilu i inhibitorów 5α-reduktazy w przypadku rozpoznania FPHL u mężczyzn.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie:
Kerkemeyer KL, de Carvalho LT, Jerjen R, John J, Sinclair RD, Pinczewski J, Bhoyrul B. Female pattern hair loss in men: A distinct clinical variant of androgenetic alopecia. J Am Acad Dermatol. 2021; 85(1): 260-262.
Fot. Pixabay
