Zgodnie z najnowszymi doniesieniami, etiopatogeneza CCCA ma bardzo złożony charakter i uwzględnia występowanie czynników genetycznych i środowiskowych, głównie nieprawidłowych zabiegów fryzjerskich. Rozpoznanie choroby opiera się głównie o obraz kliniczny, a dermoskopia może być pomocna w określeniu optymalnego miejsca do pobrania biopsji celem wykonania badania histopatologicznego, którego wynik pozwala na ustalenie rozpoznania. Terapia CCCA stanowi wyzwanie i wielokrotnie nie przynosi satysfakcjonujących efektów. Warto podkreślić, że w zaleceniach dla pacjentów uwzględnia się unikanie agresywnych czynności fryzjerskich. W celu zahamowania progresji choroby, pomocne może być zastosowanie miejscowych i doogniskowych glikokotykosteroidów, inhibitorów kalcyneuryny i minoksydylu.
Dotychczas w niewielkiej liczbie publikacji poszukiwano związku CCCA z innymi chorobami. W jednym z badań wykazano, że choroba częściej pojawia się u kobiet pochodzenia afroamerykańskiego, z rozpoznaną cukrzycą typu 2 (diabetes mellitus – DM2). Roche i wsp., opierając się na dotychczasowych doniesieniach, podjęli próbę oceny obecności związku klinicznego między CCCA a DM2 u czarnoskórych kobiet z CCCA i bez CCCA. Do badania włączono 395 pacjentek Uniwersyteckiego Szpitala w Pensylwanii. Wśród nich, u 201 rozpoznanie potwierdzono wynikiem badania histopatologicznego. U 181 pacjentek wykonano badanie poziomu hemoglobiny A1c, z czego u 58% rozpoznano DM2. Ponadto, spośród kobiet z rozpoznaniem CCCA, u 37% wskaźnik masy ciała BMI wynosił poniżej 30, w porównaniu z 12% kobiet z grupy kontrolnej.
Badacze wykazali, że prawdopodobieństwo wystąpienia DM2 u nieotyłych kobiet z CCCA jest 4-krotnie większe niż u kobiet z grupy kontrolnej dobranej pod względem rasy, wieku i płci. Ryzyko to może wynikać z mechanizmów patogenetycznych, które leżą u podłoża obu schorzeń. Ciekawym rezultatem było wskazanie na częstsze występowanie DM2 u nieotyłych pacjentek z CCCA w porównaniu z grupą kontrolną, co może sugerować, że CCCA może stanowić marker zaburzeń metabolicznych.
Ograniczeniem badania jest wykorzystanie danych retrospektywnych pochodzących z jednego ośrodka, co wskazuje na konieczność dalszych wieloośrodkowych badań. Natomiast niewątpliwą zaletą badania jest udział grupy chorych na CCCA z potwierdzonym histopatologicznie rozpoznaniem.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Na podstawie
Roche F.C., Harris J., Ogunleye T., Taylor S.C.: Association of type 2 diabetes with central centrifugal cicatricial alopecia: A follow-up study. J Am Acad Dermatol 2022; 86(3): 661-662. doi: 10.1016/j.jaad.2021.02.036. Epub 2021 Feb 18. PMID: 33609590.
Fot. Pixabay
Fot. Pixabay
