Wykazano niewielką przewagę płci żeńskiej oraz brak predylekcji rasowej lub etnicznej. Objawy najczęściej pojawiały się w 4. i 5. dekadzie życia. Świąd dotyczył 63,1% pacjentów, a u 38,7% obserwowano zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej lub narządach płciowych. 222 chorych zbadano pod kątem obecności zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), uzyskując wynik dodatni u 13,5% osób. Dla porównania podano szacowaną częstość zakażenia HCV w Stanach Zjednoczonych, która wynosi 2-3%. Blisko 1/3 chorych otrzymała leczenie systemowe lub fototerapię. Największą skutecznością terapeutyczną charakteryzowały się cyklosporyna oraz fototerapia UVB 311 nm. Nieco mniejszą wykazano dla metronidazolu, hydroksychlorochiny i metotreksatu. W przypadku glikokortykosteroidów systemowych, u 84,4% pacjentów zauważono poprawę kliniczną, jednak po ich odstawieniu doszło do zaostrzenia objawów chorobowych u 31% chorych.
W podsumowaniu autorzy podkreślili, że ich badanie objęło największą grupę osób z rozpoznaniem liszaja płaskiego w Ameryce Północnej. Do ograniczeń swojej pracy zaliczyli: charakter retrospektywny badania, brak standaryzacji wyników oraz niepełną dokumentację chorych. Zalecili kontynuację prac nad omawianą jednostką chorobową, szczególnie aspektem terapeutycznym, co pomogłoby we wzmocnieniu idei indywidualizacji leczenia.
Na podstawie:
Schwager Z. i wsp.: Clinical epidemiology and treatment of lichen planus: A retrospective review of 2 tertiary care centers. JAAD 2019; 81 (6): 1397-1399.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
Źródło ikony wpisu: ze zbiorów prof. Doroty Krasowskiej
