Związek pomiędzy spożyciem alkoholu i trądzikiem różowatym u kobiet
Zobacz więcej

Związek pomiędzy spożyciem alkoholu i trądzikiem różowatym u kobiet

Trądzik różowaty (rosacea) jest częstą chorobą skóry twarzy o złożonej i nie do końca wyjaśnionej etiologii, która najczęściej występuje u kobiet i mężczyzn w średnim wieku. Zmiany skórne mogą powodować znaczny defekt kosmetyczny. Znane są liczne czynniki zaostrzające przebieg choroby, m.in. stres, ciepło, promieniowanie UV, a także spożywanie alkoholu, nawet w niewielkich ilościach. Dane te pochodzą głównie z obserwacji klinicznych, brakuje natomiast obiektywnych badań epidemiologicznych, które je potwierdzają.

Leki antymalaryczne w terapii ziarniniaka obrączkowatego
Zobacz więcej

Leki antymalaryczne w terapii ziarniniaka obrączkowatego

Ziarniniak obrączkowaty to stosunkowo częsta, łagodna choroba skóry o niewyjaśnionej etiologii. Zmiany chorobowe mogę być ograniczone lub uogólnione i występują zarówno u osób dorosłych, jak i dzieci. Leczenie pierwszego rzutu obejmuje miejscowe preparaty glikokortykosteroidowe, krioterapię, a w postaciach z rozległym zajęciem skóry również fototerapię i fotochemioterapię. Okazuje się, że skuteczne mogą być również doustne leki antymalaryczne, o czym donoszą naukowcy na łamach najnowszego numeru Journal of American Academy of Dermatology (JAAD).

Czy terapia miejscowa jest skuteczna w piodermii zgorzelinowej?
Zobacz więcej

Czy terapia miejscowa jest skuteczna w piodermii zgorzelinowej?

Piodermia zgorzelinowa (pyoderma gangrenosum - PG) jest rzadką, ciężką chorobą zaliczaną do grupy dermatoz neutrofilowych. Głównym objawem są szybko postępujące i bardzo bolesne owrzodzenia skóry, najczęściej zlokalizowane na kończynach dolnych. U około połowy przypadków dermatozie towarzyszą inne schorzenia - najczęściej wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nierzadko również reumatoidalne zapalenie stawów, nowotwory hematologiczne i inne. W terapii pierwszego wyboru stosuje się podawane ogólnie glikokortykosteroidy, cyklosporynę A i inne leki immunosupresyjne. Leczenie miejscowe uważa się za terapię wspomagającą.

Cechy kliniczne i immunologiczne półpaśca nawrotowego
Zobacz więcej

Cechy kliniczne i immunologiczne półpaśca nawrotowego

Półpasiec jest częstą manifestacją kliniczną reaktywacji latentnego zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-Zoster Virus – VZV), które nabywa się w dzieciństwie po przebyciu ospy wietrznej. Do choroby predysponują m. in. zaawansowany wiek, schorzenia współistniejące, immunosupresja, stres i przemęczenie. Uważa się, że nawroty półpaśca występują bardzo rzadko, ale w literaturze brakuje doniesień na ten temat.

Homozygotyczność HLA-Cw6 w łuszczycy
Zobacz więcej

Homozygotyczność HLA-Cw6 w łuszczycy

Od wielu lat wiadomo, że posiadanie allelu HLA-Cw6 predysponuje do łuszczycy typu  1, o wczesnym początku, która dotyka ludzi w młodym wieku i wykazuje tendencję do cięższego przebiegu klinicznego. Odwrotnie, typ 2 łuszczycy, niezwiązany z tym antygenem rozpoczyna się zwykle po 40. roku życia i ma nieco łagodniejszy obraz. Naukowcy z Islandii w kooperacji z Amerykanami opublikowali ostatnio bardzo ciekawe doniesienie o wpływie homozygotyczności HLA-Cw6 na pewne aspekty kliniczne łuszczycy.

Hidradenitis suppurativa – związek ze statusem socjoekonomicznym
Zobacz więcej

Hidradenitis suppurativa – związek ze statusem socjoekonomicznym

Hidradenitis suppurativa, czyli trądzik odwrócony jest stosunkowo często występującą, ropną chorobą skóry, która zajmuje okolice zawierające gruczoły potowe apokrynowe. Etiologia schorzenia jest nie do końca poznana. Większość przypadków choroby ma łagodny przebieg, jednak nierzadko ciężkie postacie stają się przyczyną znacznego obniżenia jakości życia pacjenta, a nawet jego niepełnosprawności. Na łamach Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) opublikowano artykuł, w którym badano wpływ statusu socjoekonomicznego pacjentów na ryzyko zachorowania i obraz kliniczny trądziku odwróconego.

Związek pomiędzy atopowym zapaleniem skóry i ADHD
Zobacz więcej

Związek pomiędzy atopowym zapaleniem skóry i ADHD

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną dermatozą, która najczęściej dotyczy populacji dziecięcej. Choroba stanowi poważny problem zdrowotny w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych. W piśmiennictwie publikowano już doniesienia o potencjalnym związku pomiędzy AZS i ADHD, jednak zagadnienie było dotychczas niedostatecznie zbadane. Naukowcy z USA przeprowadzili szeroko zakrojone badanie populacyjne, którego wyniki opublikowano ostatnio na łamach British Journal of Dermatology.

Ryzyko przetrwania objawów atopowego zapalenia skóry w wieku dorosłym
Zobacz więcej

Ryzyko przetrwania objawów atopowego zapalenia skóry w wieku dorosłym

Atopowe zapalenie skóry jest chorobą typową dla wieku dziecięcego. Początek objawów występuje najczęściej w okresie niemowlęcym oraz wczesnodziecięcym, a u zdecydowanej większości pacjentów choroba ustępuje w okresie dorastania. Badania dotyczące odsetka chorych, u których objawy AZS utrzymują się w wieku dorosłym, prezentowały zróżnicowane wyniki. Na łamach najnowszego numeru Journal of American Academy of Dermatology opublikowano wyniki meta-analizy, w której podjęto próbę wyjaśnienia tego zagadnienia.

Tofacitinib w miejscowej terapii atopowego zapalenia skóry
Zobacz więcej

Tofacitinib w miejscowej terapii atopowego zapalenia skóry

Atopowe zapalenie skóry to przewlekła dermatoza związana z obecnością zmian wypryskowych w typowych lokalizacjach, uporczywym świądem i często współistnieniem innych schorzeń z kręgu atopii. W terapii miejscowej stosuje się leki glikokortykosteroidowe i inhibitory kalcyneuryny. W najnowszym numerze British Journal of Dermatology opublikowano dane, które wykazują skuteczność miejscowego tofacitinibu w leczeniu atopowego zapalenia skóry.

Choroby autoimmunologiczne współwystępujące z bielactwem
Zobacz więcej

Choroby autoimmunologiczne współwystępujące z bielactwem

Bielactwo nabyte (vitiligo) należy do zaburzeń pigmentacji o nie do końca wyjaśnionej etiologii. W literaturze dostępnych jest niewiele badań na dużych grupach pacjentów, w których ocenia się częstość występowania schorzeń autoimmunologicznych wśród pacjentów cierpiących na vitiligo.

Łuszczyca i tętniaki aorty brzusznej
Zobacz więcej

Łuszczyca i tętniaki aorty brzusznej

Wiadomo, że chorzy z łuszczycą częściej niż reszta populacji cierpią na otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2 i zaburzenia profilu lipidowego krwi, które stanowią składowe zespołu metabolicznego. Dlatego pacjentów tych należy szczególnie uważnie obserwować pod kątem występowania tych zaburzeń i leczyć je, aby zapobiec przyszłym powikłaniom - w tym sercowo-naczyniowym, takim jak zawały serca i udary mózgu. Naukowcy donoszą o podwyższonym ryzyku rozwoju tętniaków aorty u pacjentów z łuszczycą, szczególnie z rozległym zajęciem skóry.

Naukowcy zidentyfikowali „gen młodości
Zobacz więcej

Naukowcy zidentyfikowali „gen młodości"?

Odnalezienie sposobu na zachowanie młodości jest od wieków pożądane przez człowieka. Wcześniejsze badania dowiodły, że za nasz wygląd odpowiedzialne są zarówno predyspozycje genetyczne, jak i czynniki środowiskowe. Niektóre analizy przemawiają również za tym, że wiek człowieka oceniany na podstawie jego wyglądu może również odzwierciedlać ogólne zdrowie, a nawet ryzyko śmierci. Badacze z Holandii odkryli gen, który jest częściowo odpowiedzialny za bardziej „młodzieńczy" wygląd.

Korelacja między stężeniami biomarkerów a poprawą kliniczną w trądziku różowatym
Zobacz więcej

Korelacja między stężeniami biomarkerów a poprawą kliniczną w trądziku różowatym

Trądzik różowaty (rosacea) jest przewlekłą dermatozą, w której zmiany skórne dotyczą centralnej części twarzy. Choroba często stanowi znaczny defekt kosmetyczny i jest źródłem stresu dla pacjentów. Podłoże patofizjologiczne obejmuje między innymi zaburzenia ukrwienia, immunologiczne i przerost gruczołów łojowych. Dokładna przyczyna trądziku różowatego nie została poznana, ale ostatnio udało się zidentyfikować kilka wariantów antygenów zgodności tkankowej (HLA) związanych z chorobą.

Zmiany skórne związane ze szpiczakiem mnogim
Zobacz więcej

Zmiany skórne związane ze szpiczakiem mnogim

Zmiany skórne nie należą do typowych manifestacji klinicznych szpiczaka mnogiego. W jednym z ostatnich doniesień opisano serię przypadków pacjentów z wykwitami na skórze w przebiegu tego nowotworu. Były to osoby z zaawansowanym stadium choroby, a długość ich przeżycia nie przekraczała z reguły kilku miesięcy mimo agresywnej terapii.

Terapie przyszłości w pęcherzycy zwykłej
Zobacz więcej

Terapie przyszłości w pęcherzycy zwykłej

Pęcherzyca zwykla (Pemphigus vulgaris − PV) jest rzadką dermatozą z kręgu autoimmunologicznych chorób pęcherzowych. PV jest jednym z niewielu schorzeń dermatologicznych o potencjalnie śmiertelnym przebiegu. Pierwszoliniowe leczenie PV obejmuje stosowane ogólnie leki glikokortykosteroidowe (GKS) w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Obecnie główną przyczyną śmiertelności i powikłań obserwowanych u chorych na PV stanowią efekty uboczne długotrwałej terapii. W aktualnym numerze Journal of American Academy of Dermatology (JAAD) opublikowano ciekawy artykuł przeglądowy dotyczący leków nowej generacji, działających selektywnie wobec limfocytów B, które wykazują potencjał w leczeniu PV.

Patofizjologia przerzutów nowotworowych do skóry
Zobacz więcej

Patofizjologia przerzutów nowotworowych do skóry

Nie wiadomo, dlaczego nowotwory złośliwe narządów wewnętrznych najczęściej dają przerzuty do skóry głowy, a rzadziej do skóry kończyn. Najnowsze wyniki badań rzucają światło na aspekty patofizjologiczne przerzutów skórnych i stanowią pierwszy krok w zrozumieniu obserwowanych klinicznie różnic w częstościach ich lokalizacji.

Kaptopril mniej skuteczny niż propranolol w terapii naczyniaków niemowlęcych
Zobacz więcej

Kaptopril mniej skuteczny niż propranolol w terapii naczyniaków niemowlęcych

Najnowsze doniesienia z zakresu patofizjologii naczyniaków niemowlęcych wskazują na istotną rolę układu renina-angiotensyna  w ich rozwoju. Uzasadnia to zastosowanie inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę w terapii infantile hemangiomas (IH). Klinicyści z Kairu opublikowali ostatnio wyniki randomizowanego badania klinicznego, w którym porównywali skuteczność propranololu i kaptoprilu w terapii naczyniaków niemowlęcych.

Zanieczyszczenia powietrza a rozwój plam soczewicowatych
Zobacz więcej

Zanieczyszczenia powietrza a rozwój plam soczewicowatych

Plamy soczewicowate to łagodne zmiany barwnikowe, które występują na skórze większości osób po 60. roku życia. Zmiany zajmują najczęściej okolice eksponowane na światło słoneczne i u osób intensywnie się opalających pojawiają się w młodszym wieku. Najnowsze badania dowodzą, że wszechobecne zanieczyszczenia powietrza, szczególnie tlenkami azotu, również przyczyniają się do rozwoju plam soczewicowatych.

Rozwój hidradenitis suppurativa w trakcie leczenia biologicznego
Zobacz więcej

Rozwój hidradenitis suppurativa w trakcie leczenia biologicznego

Trądzik odwrócony (hidradenitis suppurativa − HS) jest ciężką, przewlekłą, ropną chorobą skóry, która najczęściej dotyczy młodych kobiet i mężczyzn. Terapia schorzenia jest trudna, większość dostępnych metod farmakologicznych charakteryzuje się niewielkim efektem działania. Do leków o najwyższej skuteczności należą inhibitory TNF-alfa. Naukowcy z Francji zajęli się problemem HS jako paradoksalnego zjawiska, które wystąpiło u pacjentów leczonych preparatami biologicznymi z powodu innych schorzeń.